بخش تحقیقات مرتع
خشکه رود سیراچال خشکه رودایستگاه تحقیقاتی خشکرود با مساحت ۲۳ هکتار در حاشیه جاده تهران- ساوه در شهرستان زرندیه واقع شده است. این ایستگاه قسمتی از عرصه قرق ۲۴۰ هکتاری است که توسط سازمان جنگلها و مراتع کشور تاغکاری شده است. این عرصه در سال ۱۳۴۰ به منظور اجرای طرح های تحقیقاتی با هدف تثبیت و مهار شن های روان و ارزیابی کاربرد گونه های مختلف گیاهی در اختیار موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور قرار گرفته است.
در این عرصه تاکنون مطالعات و طرح های تحقیقاتی متعددی طراحی و اجرا شده است که از مهمترین آنها میتوان به موارد زیر اشاره نمود.
- مطالعات پوشش گیاهی و تهیه نقشه کمی و کیفی پوشش
- مطالعات همه جانبه کمی وکیفی خاک
- بررسی همه جانبه کمی و کیفی بوته های آتریپلکس
- مدیریت جنگلکاری تاغزارها
- بررسی آفات و بیماریهای تاغ
- بررسی کاربرد چوب تاغ در صنایع چوب
- بررسی ترکیب و تراکم مناسب گیاهی منطقه
- مطالعات فرسایش خاک
- مطالعات تغییر اقلیم
ایستگاه تحقیقات سیراچال در سال ۱۳۳۹ با هدف اجرای عملیات آبخیزداری و حفاظت خاک با حصار کشی یک محدوده با مساحت تقریبی ۱۰۰۰ هکتار شکل گرفت. در اولین گام محدوده عملیاتی ۲۲۵ هکتاری از این مجموعه زیر پوشش طرح های تحقیقاتی و عملیاتی همچون احداث سیل بند، گابیون بندی، احداث بانکت و کشت درختان و گیاهان مختلف دراین بانکت ها، تراس بندی شیب ها، دیواره های خشکه چین قرار گرفت. همزمان با این عملیات اولین طرح تحقیقاتی در سال ۱۳۳۹ در قالب آزمایش حفاظت خاک و آبخیزداری با همکاری مشترک کارشناسان داخلی و خارجی فائو به اجرا درآمد .همزمان با شکل گیری موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور و مدیریت این ایستگاه از جانب این موسسه عرصه های این ایستگاه با اوج گیری عملیات احداث سیل بندها ، بهمن گیرهای گابیونی، تخت بندی ها ، خشکه چینی آبراهه ها و دیگر عملیات مکانیکی و کاشت انواع و اقسام گونه های گیاهی به مناسب آبخیزداری و احداث جاده های دسترسی و اقداماتی همچون تهیه انواع نقشه های پوشش گیاهی، احداث باغ های صنوبر در کناره رودخانه، جنگلکاری گونه های بومی و غیر بومی بصورت دیم و آبی ، مواجه می شود. از دیگر سو در همین دوره تعداد بسیاری از طرح های تحقیقاتی توسط کارشناسان و محققان این موسسه در این عرصه طراحی و اجرا می شود که می توان به طرح هایی همچون تهیه آمار های هواشناسی ، بررسی و اندازه گیری میزان و نوع رسوبات و هرزاب ها، بررسی فلورستیک و فیزیونومیک پوشش گیاهی منطقه ، بررسی و ارزیابی پوشش گیاهی گون منطقه، بررسی طرح ها مختلف در زمینه استقرار ارس در منطقه، بررسی وضعیت توان و کیفیت تولیدات علوفه و افزایش ظرفیت ، توان و چگونگی حفاظت آن، سازگاری انواع گونه های درختی و درختچه ای و گیاهی (همچون سرو نقره ای، ارس، نسترن وحشی، شیر خشت و . . .)، احداث کلکسیون های گیاهی، بررسی آت اکولوژی گونه های مرتعی ، مطالعات همه جانبه خاک منطقه و توان زیست شناختی میکرو ارگانیسم های خاک اشاره نمود.
با تمامی مشکلات دامنگیر منابع طبیعی کشور و فراز و نشیب های فراوان و کاهش سطوح ایستگاه به ۵۴۸ هکتار ، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور همچنان به صورت پی گیر و مستمر فعالیت های تحقیقاتی و حفاظتی خود را در این ایستگاه به انجام رسانده و محققان و کارشناسان این موسسه فعالیت های تحقیقاتی خود را پی گیری و اجرا می کنند. در حال حاضر این ایستگاه با عنوان شاخه کوهستانی باغ گیاهشناسی ملی ایران زیر یکی از ایستگاه های تحقیقاتی موسسه تحقیقات جنگلها ومراتع کشور است که تحت مدیریت مجتمع تحقیقاتی البرز به فعالیت خود ادامه می دهد.در حال حاضر به جرات می توان گفت که این عرصه تنها عرصه بکر و دست نخورده از نمای عمومی کوهستانی البرز است که همچنان معرف سیمای اولیه این منطقه است.
بر اساس اهداف، برنامه ها و رسالت کاری تعیین شده فعالیت های این ایستگاه در حال حاضر شامل موارد زیر است.
- تهیه و اجرای طرح های تحقیقاتی
- برنامه های آموزش منابع طبیعی و حفاظت از محیط زیست به گروه ها و تشکل های مردمی
- عرصه اصلی اجرای طرح هایذخیره گاه گونه های جنگلی همچون ارس
- آموزش دانشجویان رشته های مختلف منابع طبیعی و محیط زیست
