بررسی روشهای تکثیر گردوی ایرانی

خلاصه در این تحقیق تکثیر گردوی ایرانی ( Juglans regia L. ) ازطریق روشهای کاشت بذر با تیمارهای مختلف، پیوندهای جوانه و چوبی، قلمه، خوابانیدن هوایی و کشت بافت مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که در روش تکثیر بذری، تیمار هورمونی GA3 اثر معنی داری بر جوانه زنی بذر نشان نداد ولی شکافدهی بذر در صد جوانه زنی را به طور معنی داری افزایش داد. سرمادهی با افزایش تعداد بذر ترک خورده باعث افزایش درصد جوانه زنی و نیز مقاومت بیشتر گیاهچه های مستقر شده در بستر گردید. بهترین زمان کاشت مستقیم بذر در بستر اواخر پاییزبود ( ۶۸% جوانه زنی)در حالی که در کاشتهای زمستانه و تابستانه در صد جوانه زنی به ترتیب ۴۰ و ۲۱ بودند. در بخش قلمه اگر چه تلاشها با موفقیت کامل همراه نبود ولی مشاهده شد که افزایش قند و تیامین به تیمار هورمونی(IBA وIAA )میزان کالوس تشکیل شده در قاعده قلمه ها را افزایش داد و آثار ظهور ریشه مشاهده شد. در روش خوابانیدن هوایی، تیمار ورمیکولیت آغشته به اکسین( IBA=100ppm) در شرایط مه فشان منجر به ظهور ریشه گردید. بهترین نتیجه در روش پیوند زنی با پیوند چوبی اسکنه در فروردین ماه روی پایه های دو ساله و پیوند جوانه وصله‌ای در اواخر خرداد روی شاخه‌های یک ساله حاصل شد (به ترتیب ۴۰ و ۵۵ در صد موفقیت). در قسمت کشت بافت که بخش عمده این بررسی به آن اختصاص یافت بذور نا بالغ سه کولتیوار گردوی ایرانی یک ماه پس از گرده افشانی در فواصل زمانی ده روزه برداشت و قطعات لپه و اندوسپرم ژلاتینی آنها پس از مراحل ضد عفونی سطحی روی محیط کشتهایMS و DKW-c (محیط اختصاصی گردو) کشت شدند. قطعات لپه روی محیط اخیر تشکیل جنینهای سوماتیکی دادند که پس از دو ماه سرما دهی و انتقال به محیط کشت پایه فاقد هورمون و گلوتامین منجر به تکرار جنین زایی شد. با کشت این جنین ها روی محیط های اندام زایی گیاهچه های کامل تولید و به گلدانهای حاوی پیت، پرلیت و ورمیکولیت (۱:۱:۱ حجمی) منتقل و در ابتدا با همان محیط رقیق شده (۱۰ ∕ ۱) فاقد قند آبیاری شدند. محدوده تغییرات هورمونی در مورد Kin ، ppm20-1/. و در مورد IBA ، ppm 5-1/. بود . مناسبترین ترکیب هورمونی شاخه زا Kin=10ppm و IBA=0.1ppm و در مورد ریشه زایی Kin=1.5ppm و IBA=0.1ppm بودند.

مولف: محسن نصیری و جمال عاطفی

دانلود نسخه PDF