بازدیدها: 46
بخش تحقیقات بیابان
خلاصه مهمترین دستاوردهای تحقیقاتی بخش تحقیقات بیابان
فراهم کردنِ بستری مناسب برای شناختِ اصلی ترین مناطق بحرانی کشور و مهمترین عوامل کاهنده کارایی سرزمین که ستاده های حاصل از آنها می تواند به کمک برنامه ریزان کشوری شتافته و درجه موفقیت برنامه های توسعه را افزایش دهد. بدین ترتیب، نه تنها از هدررفت سرمایه های ملی ممانعت می شود، بلکه از پس روی و زوال زیست بومهای آسیب پذیر و شکننده کشور نیز کاسته می شود. در این راستا، می توان به موارد زیر، به عنوان بخشی از دستاورهای بخش تحقیقات بیابان اشاره کرد:
- تعیین قلمرو بیابانهای طبیعی ایران از دیدگاههای مختلف.
- تعیین اشکال ناهمواریها، خصوصیات فیریکی، شیمیایی و مینرالوژیکی شن زارهای کشور
- دستیابی به روشهای نوین تثبیت شن در کانونهای بحرانی سیستان
- بررسی استعداد رویشی شنزارهای مناطق بیابانی ایران با استفاده از روش بیلان آبی
- ارزیابی میزان اثربخشی اجرای طرح‌ها و پروژه های اجرایی در حوزه بیابان
- تحقیق در بهینه‌سازی انبوهی جنگلکاری‌های تاغ
- ارزیابی کارایی چند نوع مالچ شیمیایی مختلف به منظور جایگزینی مالچ نفتی در تثبیت ماسه‌های روان
- بررسی تاثیر احتمالی طوفانهای گرد و غبار بر بلوطهای زاگرس(گونه برودار ) با استفاده از زیست ردیابی
- برآورد تقریبی نیاز آبی چند گونه گیاهی مناطق بیابانی کشور
- بررسی ویژگیهای ژئوهیدروپدولوژی و پوشش گیاهی حاشیه کویرهای مرطوب ایران برای احیا بیولوژیک آنها”
- کشف بیشینه کارایی مطالعات کشور در تهیه نقشه بیابان زایی به روش فائو و یونپ و تعیین کارایی توان اطلاعاتی کشور به تفکیک ۹ فرایند معرف بیابان‌زایی؛
- تعیین مناسب ترین زمان و مکان کاشت گونه های مورد استفاده برای تثبیت ناهمواریهای ماسه ای.
- انتخاب مناسبترین نوع بادشکن، ارتفاع و فواصل آن برای تثبیت شنهای روان.
- آگاهی از مزیتها و مشکلات ناشی از کاشت محصولات جالیزی در شن زارهای تثبیت شده.
- آزمون کارایی آبیاری کوزه ای در استقرار نهال و بادشکن زنده .
- آگاهی از دلایل پژمردگی جنگلکاریها در مناطق بیابانی و ارایه راهکارهای عملی بازگرداندن شادابی آنها؛
- تعیین حد بحرانی ارتفاع تپه های شنی از نظرفراهم بودن امکان استقرار پوششهای گیاهی.
- بی گمان، یکی از کاربردی ترین دستاوردهای این بخش که هم اینک توسط بخشی دیگرپی گرفته شده و می شود، تلاشی بود که متجاوز از دو دهه پیش آغاز گشت؛ تلاشی موسوم به آبخوانداری که بازخوردهای مثبت آن را می توان در جای جای زیست بومهای بیابانی کشور لمس کرد و مقبولیت علمی و اجرایی آن نیز از سوی سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو)، به عنوان راهی برای نجات ۸۰۰ میلیون انسان گرسنه جهان از سوء تغذیه مورد تأیید قرار گرفته است.
