شناسايي محدوده پراکنش و حضور گياهان دارويي کشور به عنوان اطلاعات بنیادین برای رسيدن به اهداف حفاظت، بهره‌برداري و احيا منابع طبيعي قابل تجديد حائز اهمیت است. ازاین رو مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور با همراهی اعتباری ستاد توسعه علوم و فناوری گياهان دارویی و طب ایرانی (معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری)، به شناسايي و تهیه نقشه محدوده پراکنش گياهان دارويي استان‌های كشور اقدام نمود. تا کنون 11 جلد در این خصوص به چاپ رسیده است. کتاب ” پراکنش گیاهان دارویی استان مرکزی” با مجموعه‌ای از تعدادی نقشه که محدوده احتمال گسترش هر گونه دارویی را به صورت تیپ گیاهی غالب در منطقه و یا به صورت گونه گیاهی همراه به تصویر کشیده تازه‌ترین آنها است. براساس نتايج مطالعات انجام‌شده در مجموع 141 گونه گیاه دارویی در این استان شناسایی شد که نقشه تعداد 83 گونه گياه دارويي در این کتاب ارائه شده است. اين گياهان مربوط به 22 خانواده گياهي و 57 جنس مي‌باشند. در اين بين، خانواده گياهي نعناعيان (Lamiaceae) با 26 گونه، خانواده گياهي آفتابگردان (Asteraceae) با 15 گونه، چتريان (Apiaceae) با 10 گونه، گل سرخ (Rosaceae) با 4 گونه، خانواده‌هاي گياهي ارمك ((Ephedraceae، بقولات (Papilionaceae) و روناس (Rubiaceae) هریک با 3 گونه، خانواده‌هاي گياهي کبريان (Capparaceae)، دافنه‌ها (Thymelaeaceae)، سوسن (Liliaceae) و ميخك (Caryophyllaceae) هریک با 2 گونه، خانواده‌هاي گياهي زنبق (Iridaceae)، ورث (Resedaceae)، توت (Moraceae)، سماق (Anacardiaceae)، شب‌بو (Brassicaceae)، علف هفت‌بند (Polygonaceae)، قيچ (Zygophyllaceae)، گل راعي (Hypericaceae)، شمعداني (Geraniaceae)، مورد (Myrtaceae) و گزنه (Urticaceae) هریک با 1 گونه به‌ترتيب بيشترين گياهان دارويي را به‌خود اختصاص داده‌اند.
