در نوشتارهای پیشین این ستون در مورد تعدادی از گیاهان دارویی مهم کشور که از سطح زیر کشت قابل توجهی برخوردار هستند و روشهای توسعه آنها مطالبی ذکر شد. تعدادی از این گیاهان عبارت بودند از زعفران، گل محمدی، زیره سبز و گشنیز.
اشاره شد که زعفران به عنوان گرانترین محصول کشاورزی و دارویی جهان، به دلایلی همچون نیاز آبی کم در مقایسه با سایر محصولات کشاورزی، اشتغال روستائیان و جلوگیری از مهاجرت آنها، ارزش دارویی و ادویه ای زیاد، سهولت نگهداری و حمل و نقل و از همه مهم تر، درآمد زیاد آن نسبت به سایر محصوالت کشاورزی، یک محصول ویژه و قابل توجه به شمار می رود. قابل ذکر است که تنوع بسیار زیادی از نظر عملکرد تولید در هکتار زعفران و همچنین مقدار کروسین و پیکروکروسین در زعفران تولیدی مناطق مختلف وجود دارد. گل محمدی نیز یکی از مهم ترین گیاهان دارویی و معطر ایران است که به دلیل وسعت سطح زیر کشت، سابقه دیرینه گلابگیری سنتی در کشور و تولید گلاب و اسانس در سطح صنعتی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زیره سبز ازجمله محصولاتی است که ایران سهم زیادی از تولید و صادرات جهانی آن را در اختیار دارد و بین ۲۰ تا ۴۰ درصد از تولید جهانی این محصول متعلق به ایران است. گشنیز نیز یکی از گیاهان خوراکی و دارویی است که از نظر سطح زیر کشت در ایران در جایگاه مناسبی قرار دارد. در مورد این ۳ گیاه ….. ادامه این مقاله را به قلم سرکار خانم دکتر فاطمه سفیدکن در مجله طبیعت ایران بخوانید.
